تاویل رویا

فروید با آثار خود و به ویژه تاویل رویا توانست در دوره یکه تازی پوزیتیویست‌ها ثابت کند که انگیزه‌های اعمال و افکار انسان در موارد بسیاری خارج از حوزه آگاهی او هستند. فروید در تاویل رویا با طرح این معنا که زبان ناخودآگاهی انسان همان نمادهای رویاهای او، و هر رویایی تحقق آرزوست، جزو معدود اندیشمندانی شد که گذشته از نقدهای کارل گوستاو یونگ تا اندیشمند فرانسوی ژاک دریدا، توانست افقی همیشگی به روی درک معنای پر رمز و راز انسان بگشایند.